Schattenblick →INFOPOOL →UNTERHALTUNG → LESELAMPE

PLATTDÜÜTSCH/018: De Spion (SB)


Artikellogo

DE SPION

Haupsook, dat de Haupsook de Haupsook blivt ...


Mit mien Nober Hinnerk Hinnerksn bün ick je al lang nie mehr greun. Nää, dat is ober uck 'n snookschn Kerl worrn, so'n richti Sturkopp. Dorbie kinnt wi us je nu uck a sied neegnunveerdi Johr, wi sünd tosoom to School gohn, to'n Konfeermandnünnerrich, in'e Danzschool, un loter denn mit us Fruuns to'n Kegln, in'e Gesangsvereen un to Ringriedn. Us Höff lich fiefhunnert Meters vunnanner wech. Un wenn us mol 'n Meihdöscher or 'n Rosnmeiher tweigoht, or mien Gesche mol 'n Pund Mehl or Rosin to Kooknbackn fehln dee, denn geiht se eenfach mol röver un leih sick dat bie Hinnerksns ut, or sem bie us.

Ober hüt is dat aans anners. Nää, ick weet uck nie, worüm sick düsse Kerl, un mit em sien ganze Sippschaff, so verännert harrn. Na, de waart wiss eer Grünn hebbn. Anfungn harr dat meis för 'n dreeveddl Johr. Wi, beid Buern, dreep us jeedn Dingsdach- un Dünnerstachoobnd in'e Marschkroog un dösch Skoot, un jeedn Sünnoobnd speelt wi in'e Füerweerkapell. Un in düsse Tied, dor dreep sick meis uck mien Gesche mit Anke Hinnerksn, un de eer Kinners, de kummt to us rööver un speelt mit unse. Man, beter kunn dat je gonnie ween.

Ober denn weer dat eenmol, dor leep ick nomeddachs lang de Dörpstroot un dor keem mi Hinnerk entgegn. "Moin Hinnerk" reep ick em to.

"Moin moin", anter he un wull gau vörbiewuschn.

"Hess dat hild?"

"... will gau noch wat erledign", nuschel he bloots un wull woor afdüüsn.

Un dat kunn ick je nu gonnie verknuusen. Wat hett he vör, dat ick nie weetn döpp? So neih ick achteran un kunn kaum mit em Schritt holln. "Scha'ck di wat hölpn?"

"Neenee". He pett so wied ut, dat ick meis renn mutt.

Un denn bööch he plötzli an'e Karknstiech aff. Damminochmolto, wat wull he denn dor? Scha'ck em noch wieder nolöppn? Nää, dor mook ick mi je mit to 'n Ossn. Ober ick wull em mol 'n beetn op'e Finger kiekn, wer weet, wat he so op Kerbholz hett.

Un vun dor an harr ick em op'n Kieker. As Kind harr ick al vör mien Leevn gern Detektiv speelt, un ick kunn mi gonnix scheunert vörstelln, as so'n kniffli Fall to lösn. Spioneern un Spikeleern weer mien Leidnschaff. Jümmers al harr ick Sherlock Holmes un veele anner Geschichn verschlungn, un nu, as erwussn Mann, dor harr ick in'e Wohnstuuv 'n ganzet Böökerregool vull vun Krimis - 'n Grootdeel dorvun harr Hinnerksn mi to Geburtsdach un Wiehnachn schink. Schull dat nu mol 'n richti Fall ween?

Wor tohus ankoom, harr ick de ganze Geschich gliecks mien Gesche vertellt. Ober de weer gonnie beindruck. "Worüm schall he nie mol lang de Karknstiech gohn?" Se verstunn nie, wat mi dat so opreegn dee. "Wi kinnt us doch a so lang, wat schall denn nu plötzli losween mit em."

"Irgendwat is mit em, dat war'ck di wiesn, schass mol sehn. Ick jednfalls tru em nich mehr över 'n Wech!"

An düssn Oobnd harrn wi us noch in Marschkroog to Koornspeeln droopn, ober snackt woor dorbie je sowieso nich veel. He seech 'n beetn blaß ut, jo, he wirk meis 'n beetn afweesnd, düch mi, so, as ob he sien Gedankn nich op'n Dutt hett.

"Ik mook mi op'n Pad. Wuss mit?" frooch ick em, as wi dat Speel toenn harrn.

"Nää, nää, ick drink man noch'n Kööm." Hinnerk mook keen Anstaltn, mi noch intolodn or mi to verklickern, wat he vörhett, sunnern gung rööver an Thresn un zünn sick 'n Zigarr an. "Adjüss, Walter" reep Krögersch Hein mi to. Ick kunn mi nie hölpn, ober mi düch, se wulln mi loswaarn. Viellich lich he in Klinsch mit sien Anke un much nie no Hus gohn ... dach ick bie mi, ober 'n beetn snooksch weer dat doch.


*


Naja, un so nehm dat so vör 'n dreiveerdl Johr sien Loop. Ick harr mi denn uck bald 'n scheunet niedet Fernglas köff, dormit kunn ick jümmers mol bie sem no'n Rechn kiekn. Dorto fohr ick uck noch öfters mol langsom mit Rad or Trecker bi sem vörbie, ober wenn Hinnerk or Anke dor mol jüss in Goorn weer, denn reep ick blots kott `Moinmoin' röver un geev Gas.

Un eenmol, dor höör ick bie sem 'n luudet Lachn, as ick jüss wor mit Rad langkoom. Vör't Hus steiht dat Rad vun Peiter Peitersn un dat Audo vun Uwe Carstens. Damminochmolto, wat mook de denn dor? Lies stiech ick af un beschlott, Hinnerksn eenfach mol 'n Besöch aftostattn.

So wull ick de Achterdöör rin - ober de weer afschlootn! Een stell sick dat mol vör: Hier op Dörp, dor geiht jeedneen bie de anner in un ut, ünner Nobers kummt un geiht een as in sien eegn Stuuv, un mitnmol schlott Nober Hinnerksn de Döör af! Nu is kloor: Dor weer wat in Busch!

Un dat Gefährlichste vun'e ganze Sook - mi düch, de annern ut Dörp, de markn gonnix. Or weern se al mit verstrick in düssn Komplott? Minschnskinners, harrn de denn keen Oogn in Kopp? Ick överlech, ob ick sem mol wat steckn schall. Ober vörers wull ick mol dorvun afsehn. Dorför bruuk ick 'n stichhalti Beweis, un de harr ick noch nie funn.

Vun dor an sett ick mi, sobald ick mit'e Arbeit op'e Hoff ferdi weer, in'e Seetl vun'e Wohnstuuv, 'n koole Buddl Beer un dat Blatt bie mi, um denn af un an mol mit Fernglas rövertospinxn, wat de dor so mookn deen. Mit düsset goode Glas kunn ick meis bie sem in'e Wohnstuv rinkiekn, un wenn ick bie us ganz no bobn op de Böön kledder un mi 'n Stück wied ut Finster löhn, denn harr ick uck Inblick bie sem in'e Köök. Ober irgendwie harrn se wat maark, denn niederdings treck se jümmers de Vörhäng to.

Uck Hinnerk Hinnerksn sitt gern op'e Bank vörn Hus, smeuk sien Zigarr un kiek in'e Gegnd. Un mi düch, he luer op wat. Ober op wat? Ick kunn mi doropp keen Reim mookn. So harr ick denn 'n Book anlech, in de ick pingeli genau jeede Verännerung indrooch. Jeede Audonummer vun Woogn, de op Hoff fohrt, steiht dor bin, wat se köff, wo oft se wechfohrt, wücke Lüüd dor to Besöök keem - eenfach aans, wat mi opfullt.

Un dor fullt mi 'n ganzn Barch op. Ton Biespill keem op'n Dach genau sied veer Weekn bie Hinnerksn jeedn Dingsdach un Meddwoch Buer Carstns, de oole Hansn, Bäcker Peitersn un Hannes Matthiessn to sem. För 'n niede Skootrünn weern dat toveel Lüüd. `n Komplott? Or hett dor een Dreck an Steekn, un nu wulln de Mitweeter dat tosoom ünnern Disch kehrn? Or hebbt se 'n Bankruuv vör? Or wüllt se gor een vun us Kinners kidnappn un dorvör 'n Löösgeld in Milljonhöch afpressn? Nää, dat geiht je nu doch to wied, sünd doch aans anständi Lüüd, de ick kinn dee, mit de ick al as lüttje Buttje in'e Sandkiss speelt harr ...


*


Tscha, an een Nomeddach denn schull sick aans opkläärn. Dat fung eegntli ganz harmlos an: Ick seet man grood wor in'e Wohnstuuv op Sofa un kiek mit Fernglas rut op Nober Hinnerksns Hoff. Un denn seech ick, dat de Böörgermeister mit sien smuckn Woogn vörfohrn dee.

"Gesche" röpp ick luud, "kumm mol gau".

"Wat denn", froch se nieschieri un rief sick de Hann an'e Kittl aff. "Bün doch man jüss grood an Affwuschn", fööch se meis 'n beetn gnadderi achteran.

"Kiek mol röver. Kinnst doch de Wogn vun unsn Böörgermeister?!" Stolt över mien Entdeckung wies ick op'e Noberhoff. "Eegnordi, de koomt doch suns nie tosoom."

Nu harr se uck Füer fung un riet mi dat Fernglas ut de Hann. "Minschnskinners, wat wull de denn dor?"

"Kiek!" Ick slooch mien Book op. "An teintn, teintn, vör fief Weekn wer he dor mol koom, dor wull de Bürgermeester de Weid vun sem pachn. Ober de is je nu a lang verköff. Veel to weni harr he dorför kreegn, weets noch. Teinduusnd, hevv ick hier stohn, de is doch minns dat dreefach wert ween."

Gesche grien. "Un wat hett he mit dat Geld mok? He hätt sick sien Stall nied utbuut un sick süss niede Zuchtsöögn anschaff! Un vun'e Rest hett sick Anke Hinnerksn niede Vörhäng för de Wohnstuuv un Köök köff!" Sworfälli loot se sick op Sofa falln un ick nehm mien Notizbook to Hann un drooch aans in. "Man blots 'n beetn snooksch, dat se grood de Stuuvn, vun de ut wi bie sem rinkiekn kunn, mit niede Vörhang utstatt hemm!" Dat klung meis 'n beetn suer, as Gesche dorüm wohr ward. "Nää, mi düch, de wulln man nix mehr mit us to doon hebn ..."

Ich spinx nochmol dör dat Glas. "Nu kluck de al 'n haalf Stünn tosoom", sinneer ick vör mi hin. Ick reck mien Hals so lang, as ick kunn. Un in'e Wohnstuuv kunn ick se nie sehn. "Wat much de blots to besnackn hemm?"

"Mol kiekn, ob se bie sem in'e Köök sittn doon." Ick riet Gesche wor dat Fernglas ut de Hann un kledder de Trepp to'n Böön ropp. Se achter mi ran. Un richti - dor sitt se: De Börgermeester, Hinnerk un Anke, tosoom an Köökndisch mit 'n Buddl Kööm. Un as ick noch neeger rangoh, dor kunn ick sehn, dat dat Schrankschapp opstunn un dor 'n ganzn Barch Papierkroom rutkiek. Ober so good weer mien Fernglas doch nie, dat ick erkenn kunn, wat dor op de Zeddl opstohn dee. Un denn seech ick in'e Schuvlood noch wat leggn, dat mi meis dat Hatt stillstohn lött: `n Revolver!" Ick kunn dat gonnie löövn.

"Kiek mol dor achtern in'e Eek, wat sühst du dor?" Woor riek ick Gesche dat Glas. Meis fiev Minuten duert dat, bis Gesche dat utmook, wat ick dor sehn hev. Un denn weern wi us eeni: Dor in'e Eek lich 'n Pistool!

"Ick bruuk noch'n Pund Wittbrod, ick goh gliecks mol no 'n Bäcker. Viellich weet Bäckersch Peitersn wat Niedes!" Se weer bang, dat eer wat ut de Nees geiht.

"Mook dat, mook dat." Ick weer mit mien Gedankn a ganz woanners. "Wenn de dor nämli würkli 'n Komplott mokn deen, denn steek Bäcker Peitersn doch jüss so mit bin as Hinnerksn sülbn. Nää, wenn man dat noch ophooln wull, denn mutt ick dat gliecks de Pulizei meldn. Un dorföör fehlt mi blots noch eens: `n richti Beweis!

"Un ick mutt noch de Tuun vun'e Peerweid nokiekn!" Dat harr ick a lang mol doon mutt, un nu weer dat man 'n günsti Gelegnheid. Ick krich dat banni hild, harr ick doch so 'n Vörwand, mi dichter an't Noberhuus rantoslieken. Ick bün je uck nie op 'n Kopp fulln. Aans wull ick Gesche nu uck nich vertelln, un dat, wat nu ansteiht, dat is Männersook, dor wull ick se nich mit rintreckn.

So schnapp ick mi de Droht, 'n Hammer un 'n poor Steckpoohls un fung an, de Tuun vun'e Peerweid to repareern. Mien Fernglas harr ick um Hals bummelt, un so arbeid ick mi Schritt vör Schritt neeger an de Hinnerksn-Hoff ran. Un denn koomt se ut de Husdöör rut. Gau kreech ick achter 'n Busch un hör op to hämmern.

" ... un wenn de Kerl ..., denn hools du em fass, un ick snied em de Kehl dör ...", hör ick se man grood noch seggn. Mi stunn de Hoor to Barg. So'n Minsch weer also de friedli Buer Hinnerksn. Un sogor de Börgermeister steek mit em ünner een Deek!

Naja, ick wuss je, wat ick to doon harr. As se man grood, luud lachnd, bien Woogn vun Börgermeister ankoom, schlüpp ick dör de Achterdöör bie sem rin. Ick kinn je aans as mien Westndasch. Gau weer ick in'e Köök, treck de Schapp op, un dor lich se - dat Beweisstück - 'n swoore Smith&Wessn. Grood harr ick de Revolver in mien Jackndasch falln lootn, as ick achter mi 'n Räuspern höör. Anke Hinnerksn stunn, mit de Hann in'e Hüftn, achter mi. "Wat schall datt denn warn, he??" Damminochmolto, düsse Fru harr Hoor op de Tein.

"Mm ... Moin Anke!" Ick funn keen Wöör. Wat, wenn se nu de Revolver söök un mi afschootn wull, dor ick toveel mitkreegn häv? So stell ick mi gau vör de Schrank un röhr mi nie vun'e Steed. "Minsch, Anke, wi hebbt us je uck lang nie mehr sehn." Ick mook keen Anstaltn, mien Platz to verlootn. Fieberhaft överlech ick, wat nu? Wat, wenn Hinnerk rinkoom? Twee weern je noch stärker as een. Ober Anke fackelt wiss uck nie lang! So'n Schiet, dat ick de Hammer för de Weidnpohls butn aflech harr. Ick wull utneihn, ober Anke stunn as'n Fels in'e Döör.

"Sett di dol, Walter" sech Anke kott anbunn.

"Nää, ick stoh leever!"

För'n Momang weer dat banni still, keeneen sech wat. Un denn seech ick de anner optrockn Schrankschapp, wo de veeln Zeddel rutkiek. Wiss 'n Ploon, wo swatt op witt opsteiht, wat för'n Verschwörung dat weer!

Un an Ankes Reakschon mark ick, dat dor würkli wat opsteiht, wat ick op gor keen Fall to sehn kreegn schull. Doch bevör se dat Schapp toschuvn kunn, harr ick mi de Zeddl griepn. Un denn lees ick: "Plan für die Jubiläumsfeier zu Walter Jensens 50. Geburtstag ... Höhepunkt um 20. Uhr - Aufführung des Theaterstücks `Der Spion'"

Damminochmolto! Worüm givv dat blots keen Lock in'e Footböön, worin ick verschwunn kunn?? Ick schoom mi in Grun un Böön. Wat harr ick mi dor aal torechklamüstert! `n Verschwörun, Bankruuv, Mord ...

Ick loot mi op Kööknstohl fulln un Anke mi gegnöver. Butn höör ick jümmers noch Hinnerk un de Börgermeister schnackn.

"Nu kann'ck 'n Schnaps vertroogn."

Anke stunn op un as se de Glas ut de Wohnstuuv holn wull, griep ick gau in mien Jackndasch, treck de Revolver rut un steck em wor in't Schapp. Grood sitt ick wor op Stohl, as Anke rinkoom.

"Tja, wo du hier so indrungn büss, kunns je uck aans weetn! Wi all ut Dörp hebbt to dien Foftigstn tosoom 'n groodet Fest in'e Marschkrooch arrangeert, un dor du je so geern Krimis muchs, drooch wi 'n Kriminolstück vör."

So'n Schiet ober uck. Mien foftigstn Gebortstach next Sünnobnd - de harr ick gonnie mehr op'e Reekn!


*


Kott un good - so hett sick denn doch noch aans opkläärt, un ick weer man blots froh, dat Anke un Hinnerk nie mitkreegn hev, dat ick de Pistol insteck, un wat för'n verweegn Ploon ick dormit harr - un uck, dat ick Gesche dorvun nix vertellt harr. Nu weer aans woor in Lot mit us un de Nobers, un dor se noch keen Besetzung för de Hauptrull, de Spion, funn harrn, hevv ick se övernohm. Dat givv wiss keen beeteren, denn wenn't um't Spioneern un Spikeleern geiht, bün ick je 'n Meister...


Erstveröffentlichung am 31. Januar 2000

9. Februar 2007

Copyright 2007 by MA-Verlag, Dorfstraße 41, 25795 Stelle-Wittenwurth Telefon 04837/901-229 · Fax 04837/901-230 E-Mail:ma-verlag.redakt.schattenblick@gmx.de